Τώρα την ¨Ανοιξη


Τώρα την Άνοιξη
βρίσκω που και που ανάμεσα στις πέτρες
το παγωμένο φως κάποιου ονείρου
σκύβω και το μαζεύω
μα στα χέρια μου γίνεται φωτιά.

Οι παλιές μας μέρες
κυκλοφορούν μες στις καινούργιες
σαν λοξές σκιές
κι η αγάπη μου
ένα γαλάζιο τετράφτερο πουλί
πετάει πάνω απ'τον ώμο σου
και σου φωνάζει να τ'ακολουθήσεις.

Στα παραμύθια
η νεραίδα τιμωρεί τον εγωιστή πρίγκηπα
τον κάνει σύννεφο
ή σκοτεινή κηλίδα.

Τώρα την Άνοιξη
καίω ένα ένα τα παλιά ποιήματα
ο καπνός όμως
μένει κουλουριασμένος στα πόδια σου
και σε φοβίζει.


Τσάι και Μυθολογία

Κατερίνα Καριζώνη