Λίγο χιόνι και πολλά χαμόγελα

Σέλι

Jeane Manson - Avant de nous dire adieu

Moon dreams..M.Davis

Η αυγή ξεμυτίζει , κι άλλη μια μέρα
Ετοιμάζεται για ζέστη και σιωπή. Έξω στη θάλασσα ο αυγινός άνεμος
Ρυτιδώνει και γλιστρά. Εγώ είμαι εδώ
Ή εκεί , ή κάπου αλλού. Στην αρχή μου.


Τόμας Στερνς Ελιοτ.

Για σένα καρδούλα μου!!!

.... Αγοράκι μου γλυκό

να ''πετάς'' πάντα μέσα στην τάξη,

να το μαθαίνω ,

όπως σήμερα ,

και να πετώ μαζί σου...!!

Κλίμα της απουσίας

Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν

τη θεση τους ένας καημός δικός μου επήρε

Κι ότα μεσ' στα μαλλιά μου μελαγχόλησε

Το αμετανόητο χέρι

Δέθηκα σ'ένα κόμπο λύπης.





Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας

δίχως θύμηση

Με το δέντρο της αμίλητο

προς τη θάλασσα

ξεχάστηκε βραδιάζοντας

δίχως φτερούγισμα

με την όψη της ακίνητη

προς τη θάλασσα

βραδιάζοντας

δίχως έρωτα

Με το στόμα της ανένδοτο

προς τη θάλασσα

κι εγώ -μες τη Γαλήνη που σαγήνεψα.



Απόγευμα

κι η αυτοκρατορική του απομόνωση

κι η στοργή των ανέμων του

κι η ριψοκίνδυνη αίγλη του



Τίποτε να μην έρχεται τιποτε

να μην φεύγει

όλα τα μέτωπα γυμνά

και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο.

Ραμπιντραναθ Ταγκορ

Η διάνοιά μας έχει για έργο να πραγματώσει την αλήθεια μέσα από το σφάλμα κι η γνώση μας έχει για έργο μοναδικό να διώχνει αδιάκοπα το σφάλμα για να ελευθερώνει το φως της αλήθειας . Η βούλησή μας , η δύναμη της ψυχής μας ,οφείλει να φτάνει στην τελειότητα ξεπερνώντας διαρκώς τα δεινά ,

είτε μέσα μας ,

είτε έξω μας,

είτε παντού την ίδια στιγμή.

http://

Απρίλης , Άρωμα Ανοιξης..!!

ΓΡΑΦΗ


Κεντώ την αλήθεια μου στον καμβά
ενός αναγνώσματος.Αυτό είδα ή συνέλαβα.
Καρφιτσώνω τα χρώματα των φωνών,
είτε απ'τα χείλη των αδελφών-γειτόνων μου
του πλανήτη μας, είτε κι απ'τον βαθύ
ουρανόπου ενυπάρχει σε όλα τα γύρω μας
φαινόμενα ή πλάσματα: Ενα είδος γραφής
του νερού που διψανε οι φίλοι
περιπατητές της ερήμου μας.

(Όχι για σήμερα.Παροχέτευση: σε όλα
τα μέλλοντα σταυροδρόμια της γης.)

Τώρα την ¨Ανοιξη


Τώρα την Άνοιξη
βρίσκω που και που ανάμεσα στις πέτρες
το παγωμένο φως κάποιου ονείρου
σκύβω και το μαζεύω
μα στα χέρια μου γίνεται φωτιά.

Οι παλιές μας μέρες
κυκλοφορούν μες στις καινούργιες
σαν λοξές σκιές
κι η αγάπη μου
ένα γαλάζιο τετράφτερο πουλί
πετάει πάνω απ'τον ώμο σου
και σου φωνάζει να τ'ακολουθήσεις.

Στα παραμύθια
η νεραίδα τιμωρεί τον εγωιστή πρίγκηπα
τον κάνει σύννεφο
ή σκοτεινή κηλίδα.

Τώρα την Άνοιξη
καίω ένα ένα τα παλιά ποιήματα
ο καπνός όμως
μένει κουλουριασμένος στα πόδια σου
και σε φοβίζει.


Τσάι και Μυθολογία

Κατερίνα Καριζώνη

ο Πληθυντικός αριθμός

Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμούκαι άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού,ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

Θάλασσα

Παράμ παράμ παράμ γυρνάω χορεύω
στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια
τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια.

Παράμ παράμ παράμ παραμονεύει
στο πέλαγο του χρόνου το καράβι
μια άγκυρα η ζωή μου ζητανεύει
το βάθος του έρωτα της να συλλάβει.

Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα μια παραμάνα
στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' την μισή
του ανέμου αγρίμι.

Παράμ παράμ παράμ παραμυθένιο
ναυάγιο μες στα σύννεφα η σελήνη
κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο
ποιο πέτρινο μουσείο να σε κλείνει.

Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα μια παραμάνα
στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' την μισή
του ανέμου αγρίμι.

The garden of
Love
is green without
limit and yields many
fruit
so ther than sorrow and joy.
Love is beyond either
condition..
without spring,
without autumn,
it is always fresh.

Τ.Κρισναμούρτι

Κατανόηση σημαίνει αγάπη και πνευματική υγεία.

Και η αγάπη δεν μπορεί να διδαχτεί και να εφαρμοστεί με μέθοδο.

Η πνευματική υγεία είναι δυνατό να υπάρχει μόνο όταν υπάρχει ξεκάθαρη αντίληψη,

όταν βλέπεις τα πράγματα όπως είναι , χωρίς συναισθηματισμούς,χωρίς συγκίνηση.

Βράχοι

Αυτό το ον που έφτιαξε την αρχική φορά της κίνησης
Διαθλάται στη συντέλεια των βράχων
Αυτό το φως που φώτισε την ευκολία στις επικεφαλίδες
Ξέβρασε πόνο και πικρίες από χείλη που άνοιξαν
Ασκητών μοναχών
-δεν είδες ; -
Η ιδανική τόλμη έχει για ελατήρια
Θέλγητρα από συναστρίες
Και η γραμμή κατευθυντήρια
Παραπλέοντας σε αμμόλοφους
Υποκύπτουν σε λαβύρινθο οι αξίες
Ασπαζόμενο οξύρυγχο
Πένθος.


Χ.Ξύδη ''Τα όνειρα καπνίζουν''

Απολαύσεις

Το πρωί το πρώτο βλέμμα απ'το παράθυρο
Το ΄βιβλίο το παλιό πού ξαναβρίσκεις
πρόσωπα ενθουσιασμένα
Χιόνι, η αλλαγή των εποχών
Η εφημερίδα
Το σκυλί
Η διαλεχτκή
Μπάνιο, κολύμπι
Παλιά μουσική
Ανετα παπούτσια
Κατανόηση
Νέα μουσική
Γράψιμο,φυτά
Ταξίδια
Τραγούδια
και να'σαι φίλος μ'όλους.
Μ.Μπρεχτ

Τα χέρια

Προτιμώ τα χέρια από τα πρόσωπα.

Τα πρόσωπα είναι φουσκωμένα με παρόν ,κουτά,ψεύτικα,χωρίς καμιά συνέπεια με τη μνήμη τους. Όμως τα χέρια έχουν μια μακροχρόνια πείρα γεμάτη επισημότητα, σχεδόν ιερατική. Και μιαν αδέκαστη ειλικρίνεια. Απόδειξη : ποτέ δεν κοιτιούνται στον καθρέφτη. Δεν προμελετούν την έκφρασή τους και τη στάση τους. Ακολουθώντας το σχήμα και την κίνησή των χεριών,πλάθω το πρόσωπο που λείπει , αμετάβλητο μέσα στο χρόνο, σιδερένιο, πετρινο ή γυάλινο. Κάποτε κολλάω στους ώμους των ανθρώπων το αληθινό τους πρόσωπο σα να τοποθετώ ένα ανθοδοχείο στο τραπ'εζι της κουζίνας ανάμεσα στα μπουκαλάκια του λαδόξιδου,τα κουταλοπίρουνα και την αλατιέρα. Απ' τις χειρονομίες , όπως κι από τη μυρωδιά του φαγητού που σκορπιέται απ'τα παράθυραστο δρόμο, αναγνωρίζω όχι μόνο τα πρόσωπα αλλά και τα σπίτια τους και τη διάταξη των επίπλων.

Γιάννης Ρίτσος

Αρίοστος ο Προσεχικός

scent of a woman

-Θα ήθελες να μάθεις τάγκό ?

-Σου προσφέρω τις υπηρεσίες μου δωρεάν.

-Νομίζω ότι φοβάμαι λιγάκι.

Μην κάνω κανένα λάθος.

- Δεν υπάρχουν λάθη στο ταγκό, όχι όπως στη ζωή.

Είναι απλό. Αυτό κάνει το ταγκό υπέροχο.



Καλό σας Σαββατοκύριακο !!

Παιχνίδια τ'ουρανού και του Νερού.

Γαλάζιο αστέρι,κόκκινο αστέρι,
πράσινο αστέρι- το βερυκοκκί,το κίτρινο-
γαλάζιο , βιολετί,πορτοκαλί- τ'αστέρι θέ μου-
στρόβιλος-στρόβιλος μενεξελί και ρόδινο-
χορεύει η νύχτα με τον Πέτρο μες στο δάσος,
χορεύει το φεγγάρι με τα χέρια σου,
σπίθες χρυσές,σπίθες γαλάζιες-στρόβιλος.
Αν δεν πεθάνω απόψε ,κλάφτε με.

Καρέκλα η βάρκα του -ταξίδευε.Πώς κάθονταν
επάνω στ'ανοιχτό νερό χωρίς να τραμπαλίζεται ;
Πάνω στο γόνα του έγραφε, και τίποτα δεν κοίταζε.
Γύρω του χτύπαγαν τα κύματα και τα χαρτιά του δε βρεχότανε.
Μεγάλος είταν σαν τη μοναξιά, μόνο δύο μέτρα πιο γαλάζιος.

Όμορφα πουν' τα μάτια σου- όμορφα.
Μες στα πουλιά πέσαν δυο λίμνες
κι ανέβη ένα γαρύφαλλο
μες από χίλια μαύρα αστέρια


Γιάννης Ρίτσος
απόσπασμα από το Παιχνίδια τ'ουρανού και του Νερού.


<

Το εγκώμιο της θάλασσας

Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ'ονομά της είναι ένα θαυμαστικό.

Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά της. Χωρίς άλλο θα κατέβαινα από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια. Παιδί ακόμα , εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της.Ξαπλωμένος στην αμμουδιά ,εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν.Ενας κόσμος γεννιόταν γύρω μου.Οι άυρες μου άγγιζαν τα μαλλιά .Άστραφτε η μέρα στο προσωπό μου και στα χαλίκια.Όλα μου ήταν ευπρόσδεκτα : ο ήλιος ,τα λευκά σύννεφα, η μακρινή βοή της.

Αλλά η θάλασσα ,επειδή ήξερε,είχε αρχίσει το τραγούδι της που δεσμεύει και παρηγορεί.

Καρυωτάκη ''Απαντα Τα Ευρισκόμενα''

απόσπασμα από το Εγκώμιο της θάλασσας.

Ελεος της νύχτας.

εξαυλώνοντας το υπαρκτό των αισθήσεων
προσφέρει το δικό της υπέρτατο έλεος

η νύχτα επουλώνει κάθε πληγή
σβήνει απαλά κάθε μνήμη
μέσα στην παγκόσμια συνείδηση

στο άφθαρτο βελούδο της
η ψυχή αιωρείται σαν πούπουλο
υπερβαίνει την ανθρώπινη αγάπη
και ταξιδεύει στους μυστικούς δρόμους του γαλαξία
με μιαν εκθαμβωτική ακεραιότητα.

Τόλης Νικηφόρου

''Το διπλό άλφα της αγάπης ''

Debussy - Clair de lune

Σώπα, μη μιλάς

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή,

κόψ' τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους

κι αν ο λόγος είναι αργυρός,

η σιωπή ειναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί,

έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα,

μου λέγαν: «σώπα!».

Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια τη μισή,

μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»

Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα

και μου λέγανε: «Κοίτα μην πεις τίποτα, σσσ...σώπα!»

Kόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.

Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου,

η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,

«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,

«θα βρεις το μπελά σου, σώπα!».

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι

«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!»

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, και τα 'μαθα να σωπαίνουν,

η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.

Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα».

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε:

«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!»

Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή,

με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το «Σώπα!».

«Σώπα!» ο ένας,

«σώπα!» ο άλλος,

«σώπα!» οι επάνω,

«σώπα!» οι κάτω,

«σώπα!» όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

«Σώπα!» οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.

Κατάπιαμε τη γλώσσα μας... Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.

Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα!».

Και μαζευτήκαμε πολλοί, μια πολιτεία ολόκληρη,

μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,

τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα,μόνο με το «Σώπα!».

Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα»!

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου κι

όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου

και κάν' την να σωπάσει.

Κόψ'την σύρριζα.

Πέτα την στα σκυλιά.

Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.

Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ' το βραχνά να μιλάς,

χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς» Αχ!

Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς!

Και δεν θα μιλάς,

θα γίνεις φαφλατάς,

θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.

Δεν έχεις περιθώρια.

Γίνε μουγκός.

Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις.

Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου

ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,

γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που

δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω

και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω

και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,

με έναν ψίθυρο,

με ένα τραύλισμα,

με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ..!!

Αζίζ Νεσίν