μικρές ανάσες ομορφιάς

Οι φωτογραφίες είναι από το Πάρκο του Ζωολογικού

Κήπου του Δήμου Θεσσσαλονίκης στον Κέδρινο Λόφο

της περιοχής Χίλια Δένδρα
- Περιαστικό Δάσος Θεσσαλονίκης-

εκεί όπου ο αέρας είναι καθαρός και το οξυγόνο αρκετό.

Καλό ταξίδι Αλέξη.

Οχλοκρατία.......
για πόσο ακόμη θα διαρκέσει.....

Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να παραιτηθεί έστω και ένας ...

Η επιθυμία....




Η επιθυμία θα μπορούσε να 'χει πεθάνει
κι ένας άνθρωπος θα μπορούσε ακόμη να 'ναι
τόπος συνάντησης για τη βροχή και τον ήλιο,
θάυμα που περιμένει το τέλος του πόνου
σαν ένα χειμωνιάτικο δέντρο.



D.Lawrence

Τα βήματά σου..

(απόσπασμα)



Οι Ήχοι, λέω, όταν πλαγιάσουν πολύ από τον άνεμο παύουν να

είναι ήχοι.

Γίνονται μικρά κορδόνια να μπορούν τα παιδιά να κρατούν

τα κόκκινα τους μπαλόνια στο Λόυνα Παρκ.

Να κρατούν το πλαστικό φορτηγάκι τους, καθώς τρέχουν

στο δρόμο..

Να συγκρατούν ένα παπούτσι επάνω στο πόδι καθώς

εκείνο βρίσκεται σε γρήγορο βηματισμό.

Κι εγώ πλάγιασα.



Ιωάννης Τσιουράκης

Vaya con dios - Je l'aime Je l'aime

Je l’aime...


Je l'aime je l'aime
Je ne sais pas pourquoi
Je l'aime je l'aime
Depuis toujours je crois
J'ai de la peine
Quand il est loin de moi
Je l'aime je l'aime
Mais il ne me voit pas

Il disait
Qu'il me voulait
Moi je croyais
Qu'il m'adorait

Τάσος Λειβαδίτης........Αλλά τα βράδια

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ το δέντρο που βρέχεται

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ ένα άστρο ή μ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου...
.Δος μου το χέρι σου..

Κάτω από τα δέντρα

Ξαποσταίναμε κάτω από τα δέντρα,

απλώναμε τις σκέψεις μας

και βάζαμε φωτιά με τα λόγια-

γιατί κάτω από τις σκιές των δέντρων

ο κόσμος γίνεται εύφλεκτος.

Με το τραγούδι των τζιτζικιών

τα όνειρά μας κατέβαιναν απ' τα ψηλά βουνά,

ξαπλώνονταν στα πόδια μας,

τα χαράζαμε στο χώμα με ψιλές βεργούλες.

Στη μικρή αυλακιά της ζωγραφιάς

το χώμα σκούραινε

κι άφηνε τη μυρωδιά της

θαμμένης βροχής να μιλήσει.

Ο καπνός των τσιγάρων μας

ήταν καπνός απ' τις κολλημένες αφίσες που κάποιος,

κάποτε έβαλε φωτιά

μια νύχτα στην Αριστοτέλους...

-τοίχοι φλεγόμενοι, κάτω απ' τα δέντρα,

κι η ζωή μας κολλημένη πάνω τους

να βρωμάει συνοικία.

Θοοδωρής Βοριάς

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.

Παίρνω φως απ' τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη

και μου λες πως σ' αρέσει.

Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους

κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.

Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει

σαν ανθός στο περβάζι.

Ένα σύννεφο είν' η καρδιά μου

κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.

Σ' αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει

με μικρή πολιτεία.

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης

Αφιερωμένο εξαιρετικά στην μικρή γλυκιά μου κορούλα,

που είναι ξετρελαμένη,ενθουσιασμένη αλλά ταυτόχρονα και λίγο μπερδεμένη γιατί την αγαπάνε δύο αγοράκια από την τάξη της...

ο πρώτος αγαπητικός ο Δούκας, την αγαπάει από πέρυσι της το είπε κρυφά σ'ένα διάλειμμα στην αυλή του σχολείου ενώ ο Δεύτερος ο Θοδωρής που κρυφά της άφησε μια ζωγραφιά στο θρανίο της την αγάπησε φέτος και της χάρισε ένα πλαστικό κίτρινο δαχτυλίδι..χαχα

Μην ανησυχείς παιδί μου,

Ν' Αγαπάς και τους δύο...!!

και έτσι θα τελειώσει το μπέρδεμα.

Ε ,και που είσαι μικρούλα...

θα λέμε τα μυστικά μας και όταν μεγαλώσεις , εντάξει ??

Τα δάκρυα που στα μάτια μας
θα δείτε
να αναβλύζουν
ποτέ μην τα
πιστέψετε
απελπισιάς σημάδια.

Υπόσχεση
είναι μοναχά
γι' άγώνα υπόσχεση

Α.Παναγούλης

Ηράκλειτος

Αν η ευτυχία ήταν οι σωματικές απολαύσεις, θα έπρεπε να λέμε ευτυχισμένα τα βόδια όταν βρίσκουν μπιζέλια για να φάνε.

Οι κακοί άνθρωποι , των αληθινών αντίδικοι.

Η έπαρση: διακοπή της προκοπής

Το καλύτερο για τους ανθρώπους δεν είναι να γινονται όσα θέλουν.

Κώστας Αξελός

Ο Ηράκλειτος και η Φιλοσοφία

Ομαρ Καγιάμ ΡΟΥΜΠΑΓΙΑΤ

Για φίλους περιόριζε τον ενθουσιασμό σου

Και μην απομακρύνεσαι από τον εαυτό σου

Κι αυτόν εδώ που ενόμιζες πως είναι στήριγμά σου

Μελέτα τον και πέρνα τον από το κόσκινό σου.

Ας περπατούν τα μυστικά μες στων τρελών τους τόπους

Κι ας είναι τα μυστήρια για τους ονειροκόπους.

Ζύγισε συ τα έργα σου και πρόσεχε τους άλλους.

Και φύλαγε τους πόθους σου απ'τους λεπτούς ανθρώπους

Rainer Maria Rilke

< Τα σονέττα προς τον Ορφέα >
Δεύτερος κύκλος
Ια



Αναπνοή , ώ ποίημα αόρατο!
Ανταλλαγή καθάρια , που ποτέ δεν παύει ανάμεσα
στο είναι μας και τις απέραντες εκτάσεις. Ένα αντίβαρο,
που, χάρις σ'αυτό, κατακτώ τον εαυτό μου ρυθμικά

Κύμα μοναδικό,που είμαι η θάλασσά του,
και θάλασσα, που, βαθμιαία, ογκούται.
Εσύ,απ'όλες τις πιθανές τις θάλασσες, η πλέον φειδωλή,
που κατακτάς το χώρο τον αφομοιώνεις.

Πόσες απ' τις απέραντες αυτές εκτάσεις
έχουν ήδη εισχωρήσει εντός μου! Άνεμοι
πλήθος είναι ,ωσάν δικοί μου γιοι.

Με αναγνωρίζεις σύ αέρα που βρίθεις από χώρους,
που ήσαν άλλοτε δικοί μου; σουν για μένα
ο λείος φλειός, η καμπύλη και των λόγων μου το φύλλωμα.
<

Οι Απομείναντες

Όμως υπάρχουν ακόμα

λίγοι άνθρωποι

που δεν είναι κόλαση

η ζωή τους

υπάρχει το μικρό πουλί ο κιτρινολαίμης,

η Fraulein Ramser

και πάντοτε του ήλιου οι απομείναντες

οι ερωτευμένοι με ήλιο ή με φεγγάρι

ψάξε καλά

βρες τους, Ποιητή!!

κατάγραψέ τους προσεχτικά

γιατί όσο παν' και λιγοστεύουν

λιγοστεύουν

Μ.Σαχτούρης''Χρωμοτραύματα''

Όμορφη Κέρκυρα....

Πλησιάζοντας στο λιμάνι της Κέρκυρας....

Το παλαιό φρούριο

Λίγο πριν το σούρουπο..τοποθεσία Μωραιτικα

Αμέτρητα τα καντούνια που συνήθως καταλήγουν

σε μικρές πλατείες...

Η ομορφιά της φύσης δεν μπορεί να

περιοριστεί ούτε με κάγκελα....

Με το χρώμα που αγαπώ βαμμένα τα καντούνια

Βαρκάδα στην Παλαιοκαστρίτσα...

Μια μοναχική καρέκλα....που την καταγάπησα

Ένα από τα ομορφότερα σημεία του νησιού...

Έντονα τα χρώματα πριν τη δύση του ήλιου

Το πεύκο του βράχου.....

Σπηλιά στην Παλαιοκαστρίτσα....

Εμείς ....

Ησυχία και ομορφιά

λίγο πριν την Παλαιοκαστρίτσα...

Το Ποντικονήσι ....

..

Της γιαγιάς τα παραμύθια

στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης


Μιά φορά γιέ μου κι έναν καιρό
βασιλιάς καλός όριζε τόπο μακρινό...

Θυμούμαι ως τώρα τη γιαγιά
έτοιας λογής ν' αρχίζει
και σε καιρούς αλλοτινούς
ο νους τση ν' αρμενίζει.

Να μου μιλεί σιργουλευτά
γιά κείνα και γιά τ' άλλα
γιά μαγικά, γιά έρωτες,
γιά φονικά μεγάλα.

Γιά βασιλιάδες νιούς καλούς
που κάστρα επατούσαν
τσι μάισσες και τα θεριά
σκοτώναν κι ενικούσαν.

Κι όντεν ο ύπνος ο γλυκύς
δόξευγε το μυαλό μου
στον κόσμο των παραμυθιών
γύριζ' ο λογισμός μου.

Έσβησ' ο χρόνος ο κακός
μαζί με τη χαρά μου
τσι ιστορίες τση γιαγιάς
από τα όνειρά μου.

Κι έρχουντ' απ' τον παλιό καιρό
Θε μου νάταν αλήθεια
ώρες αεροφύσημα
κείνα τα παραμύθια.

Μην κλαις μικρή μου και πληγές
ανοίγεις μου στα στήθη
εμείς οι δυό θα κάνουμε
τον κόσμο παραμύθι.



Καλό καλοκαίρι και καλές Διακοπές...

Νάνα Μούσχουρη….ΑΝΤΙΟ..

Ήταν το 1958 , όταν η Νάνα Μούσχουρη ξεκίνησε την μουσική πορεία της στην Ελλάδα τραγουδώντας το ‘’Χάρτινο το Φεγγαράκι’’ σε μουσική Μ. Χατζιδάκι και στίχους Νίκου Γκάτσου. Λίγα χρόνια αργότερα, θα αρχίσει το μεγάλο της ταξίδι στον κόσμο και θα εμφανιστεί στα μεγαλύτερα θέατρα τραγουδώντας την Ελληνική μουσική. Η μητέρα της ήθελε να γίνει τραγουδίστρια , αλλά επειδή η ίδια δεν τα κατάφερε –η ζωή δεν της το επέτρεψε όπως πολύ κομψά ανέφερε η Μούσχουρη χθες– ώθησε την Νανά και την αδερφή της στο να αγαπήσουν το τραγούδι. Τελικά η Νάνα Μούσχουρη κατάφερε να γίνει ένα παγκοσμίας αποδοχής μουσικό ταλέντο.
Χθες, 24 Ιουνίου στο Θέατρο Γης, στην Θεσσαλονίκη, πραγματοποίησε την αποχαιρετιστήρια συναυλία της μετά από πενήντα χρόνια μουσικής σταδιοδρομίας, για να ολοκληρώσει έτσι την Παγκόσμια Αποχαιρετιστήρια Περιοδεία της. Μια περιοδεία που ξεκίνησε στα τέλη του 2004 και πέρασε από 128 πόλεις. Οι Θεσσαλονικείς τίμησαν με την παρουσία τους και αποχαιρέτησαν την Νάνα Μούσχουρη γεμίζοντας το Θέατρο (6000 άτομα) και όρθιοι χειροκροτώντας της έδωσαν την αγάπη τους και της έστειλαν ένα Αντίο Αγάπης και Ευγνωμοσύνης. Η νύχτα πλημμύρισε από μελωδίες νοσταλγικές σαν αυτές που μόνο δημιουργοί όπως ο Χατζιδάκις ,Ξαρχάκος μπορούν να συνθέτουν και από ποιητική ευδαιμονία μεγάλων στιχουργών όπως του Νικου Γκάτσου, Μούτση.

Πολίτικη Κουζίνα

"Στους σταθμούς των τραίνων ποτέ μην κοιτάς πίσω.
Είναι σαν να αφήνεις μια υπόσχεση"

.

Το μπλογκοπαίχνιδο έχει ως εξής…τρία ψέματα και μια αλήθεια….

1) Στο σχολείο δεν έκανα Ποτέ Σκονάκι…

2) Στα 16 μέθυσα με το καλύτερο Ουίσκι του κόσμου Jack Daniels ...

3) Ανέβηκα πέρυσι στα 2950 μέτρα υψόμετρο , με χιόνι ως το γόνατο ,
Οι χτύποι της καρδιάς μου έβγαιναν από τα μάτια μου…λιγοστό το οξυγόνο…

4) Είμαι περίπου 1,95 ύψος …..



Ευχαριστώ την συν-μπλόγκερ Roadartist για την πρόσκληση… και όποιος επιθυμεί μπορεί να παίξει...

Να δεις τι σου χω για μετά....

Το Ραντεβού

- ραντεβού στο ανάλγητο μίσος
- εντάξει. Θα σε βρω εκεί.
Το ρολόι σου πήγαινε πίσω.
Σε συνάντησα κάποια χρόνια μετά, τυχαία,
Στο σημείο μιας ασχημάτιστης ακόμα, άμορφης ανάγκης
Μάτια αδειανά. Ύφος γκρίζο.
Κανένα σοβαρό παράπτωμα παραφοράς-βιολογικής τουλάχιστον-
Μόνο κάτι σκαλοπάτια στο συγυρισμένο βλέμμα σου
Και μερικά,
Κρυμμένα βράδια πανικού,
Στην εσωτερική τσέπη του σακακιού σου
Δεν μου έδειξες. Φοβήθηκες. Έκανες λάθος.
Τα τοποθέτησες με επιμέλεια μεν, στην αριστερή τσέπη δε….
Μετρονόμος που πηγαινοερχόταν με αφοπλιστική ακρίβεια,
Προδίδοντας ειδική νοσταλγία.
Αρπάχτηκα από τους σωρούς των παλμών σου
-πολύ κοντά στην καρδιά, βλέπεις , και οι δικές μου αδυναμίες-
Τρομαγμένη, γύρισα να φύγω , να σωθώ,
Από κείνο που ανακάλυψα πως έκρυβε η αριστερή σου τσέπη..
Την αφρόντιστη, και λανθάνουσα επιστροφή στη συνάντησή μας
Τι τύχη κι αυτή! Σαν περιεχόμενο…

Χαριτίνη Ξύδη
ΤΟ ΡΑΜΦΟΣ…ποίηση
Εκδόσεις Κώδικας

Tων ανθρώπων η περιέργεια ψάχνει παρελθόν και μέλλον
Και γαντζώνεται σ'αυτή τη διάσταση.Όμως να εννοήσεις
Το σημείο της διατομής του αιώνιου
Με το χρόνο, είναι μια απασχόληση για τον άγιο-
κι ούτε απασχόληση, αλλά κάτι δοσμένο
Και παρμένο σ' ένα θάνατο μιας ζωής μές στην αγάπη,
Ενας πόθος φλογερός και μια φιλαλληλία και μια υποταγή.
Για τους πιο πολλούς από μας, υπάρχει μόνο η ασυνόδευτη
Στιγμή, η στιγμή μέσα κι έξω από το χρόνο...


Τομας Στερνς Ελιοτ
Τέσσερα Κουαρτέτα
The dry Salvages
Μετάφραση Κλείτος Κύρου

La vida es bella - Η ζωή είναι ωραία

Η ζωή είναι ωραία .....

πόσες φορές έχω δει και ξαναδεί αυτή την ταινία...

πάντα στο τέλος ,

ένα,

δύο,

τρία,

ποτάμι χοντρά τα δάκρυα κυλούν....

....ξέρετε από κεινα τα ασυγκράτητα, τα ανακουφιστικά ...

κάπως έτσι δραπετεύω από την '' Πανούκλα '' των ελληνικών ημερών ...

Χρόνια Πολλά σ' όλες τις Μανούλες του Κόσμου.

Η Μάνα είναι πλάστρα της αγάπης και της ζωής.

Θησαυρός τα Χάδια της και τα Φιλιά της.

Ζεστή πάντα η αγκαλιά της και ανοιχτή.

Σημείο αναφοράς στον ψυχισμό των παιδιών της.

Η Μάνα είναι Αγάπη είναι Τρυφερότητα, δίνει χωρίς να ζητά κανένα αντάλλαγμα....!!!

Η Μάνα είναι το Σύμπαν ολόκληρο για τα παιδιά της..

Χρόνια Πολλά Μανούλα Μου...

Η προσευχή του Σωκράτη

Ο Σωκράτης αναζήτησε τη γνησιότητα εξετάζοντας σε βάθος τον εαυτό του, και κατόπιν επεδίωξε να την εκφράσει με τους φίλους του. Η επιθυμία του αυτή αποκαλύπτεται μέσα από τη μοναδική προσευχή του φιλοσόφου που σώζεται μέχρι σ΄μερα. Την είχε κάνει ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα ,στη δροσιά ενός βαθύσκιωτου δενδρόκηπου και είναι μια ικεσία απόλυτα χαρακτηριστική των πιστεύω και ιδεωδών του.

Πολυαγαπημένε Πάνα , και όλοι εσείς οι θεοί

που κατοικείτε εδώ τριγύρω ,

βοηθήστε να γίνω όμορφος εσωτερικά .

Να φαίνομαι αυτό που είμαι.

Να βλέπω τη σοφία ως τον μόνο πλούτο,

και ο πλούτος μου

να μην είναι μεγαλύτερος

απ' όσο μπορώ να αντέξω.

Η μέθοδος του Σωκράτη

Ronald Gross

(ασχολήθηκε όλη του τη ζωή με την εφαρμογή της Σωκρατικής φιλοσοφίας στην καθημερινή ζωή)

Λίγο θάλασσα και αεράκι θαλασσινό να φυσά και να μοσχοβολά ο αέρας από τα αρώματα των λουλουδιών..Χάρμα των αισθήσεων!!!

Μπουκαμβίλια
Τριαντάφυλλα


Γαρδένια

Καζάνια

Καθιστή Τριανταφυλλιά

Θα γιομίσω το μπαλκόνι με χρώματα και αρώματα.!!

άρχισα ήδη να μεθάω από το άρωμα της γαρδένιας !!!

Οι φωτο είναι τραβηγμένες σήμερα το πρωι από την ανθοέκθεση στην Πλάζ της Αρετσούς στην Καλαμαριά όπου κάναμε την Κυριακάτικη βόλτα μας...δεν άντεξα και αγόρασα όλα τούτα τα καλούδια ...πανευτυχής σας εύχομαι μια Μυρωδάτη Κυριακή.. έχω δουλειά στο μπαλκόνι δε θ' αφήσω ούτε μι α γωνιά χωρίς άρωμα...!!!

Ανθρώπινο πολύ ανθρώπινο..Φ.Νίτσε

Ηλικία και αλήθεια

Οι νέοι άνθρωποι αγαπούν το ενδιαφέρον και το παράξενο, ανεξάρτητα από το πόσο αληθινό ή ψεύτικο είναι.
Πιο ώριμα πνεύματα αγαπούν τις πιο ενδιαφέρουσες και παράξενες πλευρές της αλήθειας.

Τέλος , τα εντελώς ώριμα μυαλά αγαπούν την αλήθεια ακόμη κι εκεί όπου φαίνεται απέριττη και απλοϊκή , προκαλώντας ανία στους συνηθισμένους ανθρώπους. Γιατί αυτά τα μυαλά έχουν παρατηρήσει ότι η αλήθεια τείνει να αποκαλύπτει τις ύψιστες πνευματικές κτήσεις της με τη μορφή της απλότητας.

Ό,τι λες στην πένα το γράφει.

Σκέπτεσαι θυμάσαι νομίζεις αγαπάς υπαγορεύεις.

Μερικά τα αποσιωπάς.

Όχι πὼς είσαι υποκριτής αλλά

λιγάκι σα να ντρέπεσαι που είναι τόσο λίγα

και σα να κομματιάζεσαι τόσα πολλά που είναι.

Με αφοσίωση σε ακούνε οι λέξεις

σε αντιγράφουν και η πένα διψασμένη

ρουφάει όσο μελάνι αφήνουν πίσω τους

- σαν τις σουπιές – τα συνταρακτικά

θολώνει η σύλληψή τους.

Όπως σου υπαγόρευσε η μοίρα να τα ζήσεις

γραμμένα σε δικό της

απορροφητικό χαρτὶ

έτσι ακριβώς κι εσύ τα υπαγορεύεις

στην άγνωστη ποιότητα του μέσου που διαθέτεις.

Καμιά φορά όταν η πένα μπάζει κρύο

γιατὶ οἱ προφυλάξεις έχουν πετσικάρει

απ᾿ των δεινών την παλαιότητα

λίγο παραμορφώνεις την εἰκόνα

-αίσθημα που δριμύ χειμώνα δρέπει

το στρέφεις να μαζεύει χαμομήλια

και κάπως έτσι γλυκαίνει του κειμένου ο καιρός.

Όλα ετούτα και άλλα μαζὶ

τα παίρνει φεύγοντας ο χρόνος

σα να ῾τανε δικά του.

Κάποια στιγμή του τα ζητάς τ᾿ ανοίγεις

θέλεις να δεις εάν θυμάται το χαρτί όσα

του υπαγόρευσες γιατὶ ακόμα

και της άψυχης εγγύησης η μνήμη

με τον καιρό κι αυτή αδυνατίζει.

Ταράζεσαι χλωμιάζεις βλέπεις

νά ῾χουν γραφτεί πράγματα ποὺ δεν είπες

τον εαυτό σου αγνώριστο

κι οι πράξεις του θρασύδειλες

να θριαμβεύει ως θύμα

κι άλλα κι άλλα τερατώδη, επονείδιστα

που και νεκρός να είσαι

ντρέπεσαι να τα πεις

με το γυμνό όνομά τους.

Φρίττεις κι ερμηνεύεις

πὼς όλα είναι βγαλμένα

τάχα απ᾿ της γραφής το άρρωστο μυαλό.

Σε λιγοστεύει σε ταπεινώνει να παραδεχτείς

πὼς όλ᾿ αυτά τα ανίδεα που γράφουμε

γνωρίζουνε για μας περισσότερα

και πιο αβυσσαλέα

απ᾿ όσα μισοξέρουν όσα ζήσαμε.

Tom Waits

Η επιστροφή ήταν γρήγορη και βροχερή, πάντα όταν γυρνάς από κάπου η απόσταση μικραίνει.Ο Tom Waits τραγουδάει με την βραχνή φωνή του και το αυτοκίνητο γλιστρά στην βρεγμένη άσφαλτο σαν μεθυσμένο άλογο.
Σε λίγο φάνηκε η πόλη...

Λίγες μέρες μακριά από τους έντονους ρυθμούς της πόλης , μακριά από τα άγχη και την καθημερινότητα, μια Απριλιάτικη εκδρομή στη φύση για λίγη ξεκούραση, για λίγο καθαρό αέρα. Λίγα ρούχα , λίγα καλά βιβλία , η φωτογραφική μηχανή , ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια και φυσικά το MP3 με φορτωμένα 2Gb τραγούδια και μουσικές.....προορισμός το μικρό σπιτάκι στη Χαλκιδική με τον κήπο , το χώμα, την πασχαλιά , το πεύκο και το αγιόκλημα που μοσχοβολά το βραδάκι λίγο πριν δύσει ο ήλιος.

Λατρεύω να πίνω το πρωινό μου φραπεδάκι κάτω από τις πευκοβελόνες και να κουτσουλάνε οι δεκαοχτούρες το ξύλινο τραπεζάκι με τον ασημένιο δίσκο... λατρεύω επίσης το κελάηδημα των αηδονιών, λίγο πριν την αυγή, μέσα στην απόλυτη ησυχία . Στο πίσω μέρος της αυλής, εκεί όπου έχουν φωλιές μέσα στις αγριοκερασιές τα αηδόνια υπάρχει και η φωλιά μιας χελώνας που κάθε χρόνο τέτοια εποχή κάνει κύκλους γύρω από την αυλή.

Ξεχάστηκα κοιτώντας την θάλασσα,
Και να που τα ταξίδια μείναν μόνο όνειρα χωρίς προορισμό.
Με μπουνάτσα αλάργεψε η μικρή ψαρόβαρκα
χάθηκε στην απεραντοσύνη του μπλε πελάγους.
Η αδιατάραχη ησυχία έδεσε ναυτικά τους φόβους
στο μόλο πάνω από το νερό,
και να που οι φωνές
των παλιών ναυτικών και τα τραγούδια σώπασαν.Οι χωρικοί κάθησαν κουλουριασμένοι
από το βραδυνό κρύο μπροστά στην αναμμένη φωτιά .
Λευκοί γλάροι πετούσαν στα πόδια μου
ρυθμικά
λικνίζοντας με χάρη τ’ άσπρα τους φτερά
Και να που η ζωήτώρα κυλάει πιο γρήγορα Το φεγγάρι έφερε το φως στο απόλυτο σκοτάδι
Και να που τα παιδιάκαι τα παιχνίδια χάθηκαν Ενας παλιός ναυτικός ,κοντοστάθηκε δίπλα μου.
Ηταν γέρος και βαρύς στο περπάτημα.
Φορούσε λευκό πουκάμισο
και είχε τυλιγμένο στο κεφάλι του ένα μπλε μαντήλι
φθαρμένο από την αρμύρα των καραβίσιων χρόνων.
Κρατούσε στα χέρια του τα παπούτσια του.
Σημάδι ελευθερίας και ωριμότητας :
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνωΧτυπάει πισώπλατα ο χρόνοςμου αποκρίθηκε χωρίς να προλάβω
να τον χαιρετήσω.
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω επανέλαβε κουνώντας
Δυνατά τα παραμορφωμένα δάχτυλά του και γέρνοντας
μπροστά το σημαδεμένο του πρόσωπο. Φταίει η ζωή που είναι μικρή
του φώναξα και συνέχισα να φτιάχνω κύκλους με την άμμο.
Συνήθεια παλιά να μαζεύω με γυμνά χέρια κάβουρες
Συνήθεια παλιά να αγναντεύω το πέλαγος νοσταλγικά
φορώντας τα μαύρα γυαλιά
Η Άνοιξη ήρθε ...Ραγίσαν τα φεγγάρια που χε φέρει η άνοιξηΜαρμάρωσε το φως στο τελευταίο νύχτωμαΦαγωμένα από τον χρόνο τα παιδικά όνειρα
Βουλιαγμένες οι αναμνήσεις από το τώρα.
Κύματα τεράστια υψώθηκαν πάνω από τον βράχο
Φτιασίδι ερωτικόπου θα φοραέι το αύριο στο γλυκό χάραμα
Μύρισε το βρεγμένο χώμα από την ξαφνική μπόρα ,
περπάτησα για λίγο με κλειστά βλέφαρα Στις πιάτσες της βροχής σε γνώρισαόταν πουλιέται Σάββατο το αντίκρισμα του παθιασμένου έρωτα .

Ένα ταίριασμα στίχων και δικής μου γραφής..

Ευχαριστώ την συν μπλογκερ Φαίδρα για την πρόσκληση στο μπλογκοπαίχνιδο...όποιος επιθυμεί μπορεί να παίξει!!

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα

Κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ

Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά

Κάμε να σ' ανταμώσω , κάποτε , φάσμα χαμένο του πόθου μου

Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας

Ακόμα μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές παλάμες μου

(Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς

Να γνωρίζω κανένανε κι ούτε

Κανένας με γνώριζε)

''Τα Ποίηματα''

(Εποχές)........Μανόλη Αναγνωστάκη

Όχι άλλες αναμνήσεις
παρά απ’ την εποχή του Απρίλη
μια μέρα
μιας μέρας


pas davantage
des souvenirs qu’ ‘a l age
d’ avril un jour
d’un jour


Samuel Beckett……’’Ποιήματα συνοδευόμενα από Σαχλοκουβέντες’’

Mε κάλεσε η αγαπημένη συν μπλόγκερ Roadartist,
στο παρακάτω παιχνιδάκι με τις 40 ερωτήσεις και ζητά τις δικές μου απαντήσεις.. Eυχαριστώ πολύ!!

1) Όνομα: FATALE
2) Γενέθλια: 26/7/72
3) Ζώδιο: ΛΕΩΝ
4) Χρώμα μαλλιών: Καστανά
5) Χρώμα ματιών: Καστανά
6) Έχεις ερωτευτεί ποτέ?: Ω ναιιιι!!
7) Είδος μουσικής που ακούς: Έντεχνη Ελληνική, Ροκ , κλασσική, τζαζ, ορχηστρική, έθνικ και ότι άλλο ευχαριστεί το αυτί μου..
8) Χαρακτήρας Disney/Warner Bross: Μπαγκς ΄Μπανυ
9) Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά?
Μια παιδική μου φίλη...μου κοστίζει η απουσία της λόγω απόστασης..
10) Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: Μια όμορφη μέρα ξεκινά..!!
11) Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι? Την τσάντα μου ..
12) Τι έχεις στον τοίχο σου: Αφρικάνικες μάσκες και πίνακες ζωγραφικής..
13) Τι έχεις κάτω απ' το κρεβάτι σου? Τίποτα....
14) Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τί θα έκανες? θα γελούσα και μετά θα πήγαινα να πιω νερό!!
15) Αγαπημένος αριθμός: 19,17, ημερομηνίες γενεθλίων των παιδιών μου..
16) Αγαπημένο όνομα: Αλέξανδρος
17) Τα χόμπι σου:
Διάβασμα, βόλτες στη θάλασσα, θέατρο,κινηματογράφος, ταξίδια, φωτογραφία, επισκέψεις σε εκθέσεις και μουσική
18) Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα?: Στο ΜΑΡΟΚΟ
19) Μια ευχή για το μέλλον: Υγεία και Αγάπη σ' όλους..
20) Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες? Αρχαία Ελλάδα και στην εποχή των Φαραώ..
21) Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Τα παιδιά μου ..
22) Αγαπημένο λουλούδι: Γιασεμί, Γαρδένια,Ζουμπούλι...
23) Αγαπημένη σειρά: Δε βλέπω τηλεόραση ....σχεδόν καθόλου...
Αγαπημένη ταινία:.... Τσαι στη Σαχάρα
25) Αγαπημένο τραγούδι: Είναι πολλά...
26) Aγαπημένο βιβλίο: Ερημη Χώρα του Ελιοτ και η Ασκητική του Καζαντζάκη ..και πολλά ακόμα .
27) Αγαπημένο ζώο: Αλογο και Σκύλος
28) Αγαπημένο ρούχο: Τζιν
29) Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα: ..Modiliani ,Χατζιδάκις , Frida Κallo
30) Αγαπημένο χρώμα: To γαλάζιο και το πορτοκαλί
31) Αγαπημένο φαγητό: Γαρίδες με ρύζι
32) Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι?..το απάντησα προηγουμένως
33) Κακή συνήθεια: Το κάπνισμα
34) Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει....
Η ευθύτητα και η εξωστρέφεια τα οποία θαυμάζω σε όσους τ' έχουν..
35) Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Βαριέμαι εύκολα ..
36) Συνηθισμένη ατάκα: Πλάκα μου κάνεις τώρα!!
37) Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Ψυχολόγος ή βιβλιοθηκάριος
.38) Μεγαλύτερος φόβος: Δε έχω Φοβους...
39) Η καλύτερη pizza: Μαργαρίτα..
40) Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι...μια αληθινή συντροφιά ..


...............όποιος θέλει να παίξει ας το κάνει..................

ένας μικρός κατεργάρος.....

Τι ακούνε τ’ αυτιά της μανούλας Fatale…από το λατρεμένο τρίχρονο αγοράκι της ….!!!

-Μαμά ,Τσιν ,τσαν, τσον…………θα φάω μακαρόνια με ζαμπόν..!!

-Μαμά ,όταν μεγαλώσω θα γίνω αράχνη και θα φοράω και μπέρτα…!!!

-Μαμά ,δε θέλω να φάω ,δεν πεινάω καθόλου ,…..θέλω ένα παγάκι μόνο….όχι ένα πολλά θέλω ,αλήθεια έχω όρεξη ..!!!

-Θέλω παγωτάκι ….παγωτάκι …μμμ κρύο που είναι …μαμά έλα να το ζεστάνεις στο φούρνο μικροκυμάτων σε παρακαλώ, σε παρακαλώ….!!!

-Δεν είμαι μικρός ούτε μεγάλος είμαι γούτσου γούτσου…!!!

- Μαμά , θέλω να μου πάρεις καφέ παγωτό…. !!!

- Μαμά έλα γρήγορα …ένα δελφίνι στο ενυδρείο…!!!!

-Μαμά πού είναι το νανάκι μου?? …αλλιώς δεν μπορώ να κάνω νάνι..όχι γιατί τo πλένεις.. πάμε να σταματήσουμε το πλυντήριο!!!

Και επειδή αγαπάμε πολύ τα παπαγαλάκια μας , τα ταίζουμε από το χεράκι μας σποράκια και μπισκοτάκια ...τραγουδάμε το παρακάτω τραγουδάκι..και φυσικά χορεύουμε..