Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Τα χέρια

Προτιμώ τα χέρια από τα πρόσωπα.
Τα πρόσωπα είναι φουσκωμένα με παρόν ,κουτά,ψεύτικα,χωρίς καμιά συνέπεια με τη μνήμη τους. Όμως τα χέρια έχουν μια μακροχρόνια πείρα γεμάτη επισημότητα, σχεδόν ιερατική. Και μιαν αδέκαστη ειλικρίνεια. Απόδειξη : ποτέ δεν κοιτιούνται στον καθρέφτη. Δεν προμελετούν την έκφρασή τους και τη στάση τους. Ακολουθώντας το σχήμα και την κίνησή των χεριών,πλάθω το πρόσωπο που λείπει , αμετάβλητο μέσα στο χρόνο, σιδερένιο, πετρινο ή γυάλινο. Κάποτε κολλάω στους ώμους των ανθρώπων το αληθινό τους πρόσωπο σα να τοποθετώ ένα ανθοδοχείο στο τραπ'εζι της κουζίνας ανάμεσα στα μπουκαλάκια του λαδόξιδου,τα κουταλοπίρουνα και την αλατιέρα. Απ' τις χειρονομίες , όπως κι από τη μυρωδιά του φαγητού που σκορπιέται απ'τα παράθυραστο δρόμο, αναγνωρίζω όχι μόνο τα πρόσωπα αλλά και τα σπίτια τους και τη διάταξη των επίπλων.

Γιάννης Ρίτσος

Αρίοστος ο Προσεχικός




6 σχόλια:

anna είπε...

Καλημέρα,θα μπορούσα να προσθέσω και τα μάτια Αλλά πως να φέρεις αντίρρηση στα λόγια του Ρίτσου???

Fatale είπε...

Αννα ,
καλησπέρα !
δεν ξερω γιατί αλλά δεν μπορώ ν'αφήσω σχόλιο στο μπλογκ σου?

..τα χέρια έχουν τη δύναμη του βλέμματος.

φιλιά

venceremos είπε...

καλημέρα. ευχαριστω που μου έμαθες ενα τόσο μα τόσο ωραίο κείμενο.
φιλιά καρυστινά

Fatale είπε...

venceremos..
..και δική μου η χαρά που το μοιράστηκα !

Φιλιά

lakis είπε...

Πολύ όμορφο απόσπασμα. Ναι, τα χέρια μιλάνε. Ένα χάδι, μια χειρονομία, μπορούνε να πούνε πολλά. Μέρα καλή

Fatale είπε...

Λάκη...
λατρεύω όσα λένε τα χέρια.
Καλό βράδυ να χεις.