Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Σώπα, μη μιλάς





















Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή,
κόψ' τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός,
η σιωπή ειναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί,
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα,
μου λέγαν: «σώπα!».

Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»

Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα
και μου λέγανε: «Κοίτα μην πεις τίποτα, σσσ...σώπα!»

Kόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.



Ο λόγος του μεγάλου,
η σιωπή του μικρού.


Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρεις το μπελά σου, σώπα!».

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!»


Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, και τα 'μαθα να σωπαίνουν,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.

Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα».

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε:
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!»

Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή,
με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το «Σώπα!».

«Σώπα!» ο ένας,

«σώπα!» ο άλλος,

«σώπα!» οι επάνω,

«σώπα!» οι κάτω,

«σώπα!» όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.


«Σώπα!» οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας... Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα!».
Και μαζευτήκαμε πολλοί, μια πολιτεία ολόκληρη,

μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα,μόνο με το «Σώπα!».
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα»!


Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου κι
όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν' την να σωπάσει.

Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.


Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.

Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ' το βραχνά να μιλάς,

χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς» Αχ!


Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς!

Και δεν θα μιλάς,


θα γίνεις φαφλατάς,

θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.


Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.

Γίνε μουγκός.

Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις.
Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που

δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω
και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο,
με ένα τραύλισμα,
με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ..!!


Αζίζ Νεσίν



9 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

γεια σου γλυκό κορίτσι
υπέροχη προτροπή!
μίλα...
μου θύμισες την παρακάτω ινδιάνικη ιστορία

"οι ινδιάνοι Σούαρ,γνωστοί ως Άγριοι,κόβουν το κεφάλι του ηττημένου.Το κόβουν και το συρρικνώνουν,ώσπου να χωρέσει στη χούφτα,μη νεκραναστηθεί ο ηττημένος.Μα ο ηττημένος δεν έχει ηττηθεί κατά κράτος,μέχρι να του σφραγίσουν το στόμα.Γι'αυτό του ράβουν τα χείλη με μια ίνα που δε σαπίζει ποτέ."

σε φιλώ πολύ
σου στέλνω την αγάπη μου
σε πεθύμησα

Fatale είπε...

Φαίδρα,

Ανατριχιαστική η περιγραφή της ιστορίας που περιέγραψες.
Αυτό λέγεται κυνικό γράψιμο.
Οι άγραφοι νόμοι της αγριότητας των Ινδιάνων.

Σε φιλώ
φιλενάδα

venceremos είπε...

καλημερα και καλη χρονια και καλως σε βρηκα.
πολυ μου αρεσε αυτο που διαβασα.
να σαι καλα
φιλια καρυστινα

Fatale είπε...

Καρυστίνα...
Καλώς σε βρήκα !!

όταν διαβάζω αυτό το ποίημα μου βγαίνει μια απίστευτη μουγγαμάρα..
δε βγαίνει η μιλιά μου ,
ανύπαρκτη η γλώσσα μου,
συντονίζομαι με την σιωπή
την ηθελημένη όχι την αναγκαστική.

φιλιά πολλά
μακάρι να πάει καλά η χρονιά!!

κοκκινη κισσα είπε...

το ποίημα του Αζιζ Νεσίν ,συγκλονιστικό.
το αίτημα της κραυγής , της καταδίκης της βίας ,τού πολέμου,της καταστολής ,πιό επίκαιρο από ποτέ.
Η γενοκτονίες ολόκληρων λαών,διαδέχονται η μία την άλλη.ως πότε??

Fatale είπε...

Κόκκινη κίσσα..
Συγκλονιστικό όπως και η ζωή του.
Πόσες φορές δικάστηκε ,καταδικάστηκε , πήγε εξορία για τον αγώνα υπέρ της δημοκρατίας που έκανε..
Η ερώτηση σου ουσιαστική..
θα απαντήσω λιτά .
Μπορούν να σταματήσουν οι γενοκτονίες των λαών
μόνο κι αν
οι άνθρωποι όλης της γης αποκτήσουν ελεύθερο νου,
αδιάβρωτες συνειδήσεις
και αποδεσμευτούν από τα δεινά του εγωισμού και της μετριότητας που τους έχουν καλύψει το πραγματικό τους πρόσωπο το ανθρώπινο.Όταν αποβάλλουν τη βία και το θρησκευτικό μίσος.

Φιλιά

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ.ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.

Ra Ma είπε...

Συγκλονιστικό και -ντρέπομαι που το λέω- τόσο αληθινό.
Καλό απόγευμα.

Fatale είπε...

Σκρουτζάκο...
καλώς ήρθες!

χαίρομαι που βρήκες καταπληκτικό το ποίημα αυτό .

Να σαι καλά


Μαρκόονι μου..
Ας αφήσουμε το ποίημα να μιλήσει μέσα μας..

Καλό απόγευμα!