Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Τα βήματά σου..

(απόσπασμα)



Οι Ήχοι, λέω, όταν πλαγιάσουν πολύ από τον άνεμο παύουν να

είναι ήχοι.

Γίνονται μικρά κορδόνια να μπορούν τα παιδιά να κρατούν

τα κόκκινα τους μπαλόνια στο Λόυνα Παρκ.

Να κρατούν το πλαστικό φορτηγάκι τους, καθώς τρέχουν

στο δρόμο..

Να συγκρατούν ένα παπούτσι επάνω στο πόδι καθώς

εκείνο βρίσκεται σε γρήγορο βηματισμό.

Κι εγώ πλάγιασα.



Ιωάννης Τσιουράκης



6 σχόλια:

Churchwarden είπε...

Από ήχους-είναι αλήθεια-κρατιόμαστε, όταν οι άνθρωποι γύρω μας σιωπούν.

Fatale είπε...

churchwarden..
Ετσι είναι,
άλλλωστε οι ήχοι είναι το θρόισμα της σιωπής.

Καλό απόγευμα.

Φαίδρα Φις είπε...

Οι Ήχοι, λέω, όταν πλαγιάσουν πολύ από τον άνεμο παύουν να

είναι ήχοι.

και είναι,λέω,μόνο ψυχή...
"ψυχή βαθύτερη από την πληγή"

και ζητώ συγνώμη από τον ήχο-που πλάγιασε μόνος,από τον άνεμο...- για την προσθήκη της αυθαιρεσίας...

καλημέρα μοραία μου
σου στέλνω φιλιά

Fatale είπε...

Φαίδρα μου,
έχεις την δυνατότητα και την ιδιότητα να το κάνεις..

όλοι οι ήχοι παίρνουν μορφές ονείρου μέχρι να γιομίσουν οι χούφτες αναστέναγμα γλυκό ψυχής.

Καλό βράδυ
φιλιά φιλιά

kelly alamanou είπε...

Oμορφο!
Νάξερες πόσο αγαπώ τη σιωπή!
Σε φιλώ κοριτσάρα μου και καλό σου μήνα!

Fatale είπε...

Κέλλυ μου..
γράφει με την ψυχή του ο Γιάννης,
(καλή επιτυχία κι από δω Ήχε)..

Το ξέρω το ξέρω για την αγάπη της σιωπής ...κόρη της σιωπής είμαι κι εγώ Μεγάλη.

Φιλενάδα μου σε φιλώ πολύ !!
καλό βράδυ.