Νάνα Μούσχουρη….ΑΝΤΙΟ..

Ήταν το 1958 , όταν η Νάνα Μούσχουρη ξεκίνησε την μουσική πορεία της στην Ελλάδα τραγουδώντας το ‘’Χάρτινο το Φεγγαράκι’’ σε μουσική Μ. Χατζιδάκι και στίχους Νίκου Γκάτσου. Λίγα χρόνια αργότερα, θα αρχίσει το μεγάλο της ταξίδι στον κόσμο και θα εμφανιστεί στα μεγαλύτερα θέατρα τραγουδώντας την Ελληνική μουσική. Η μητέρα της ήθελε να γίνει τραγουδίστρια , αλλά επειδή η ίδια δεν τα κατάφερε –η ζωή δεν της το επέτρεψε όπως πολύ κομψά ανέφερε η Μούσχουρη χθες– ώθησε την Νανά και την αδερφή της στο να αγαπήσουν το τραγούδι. Τελικά η Νάνα Μούσχουρη κατάφερε να γίνει ένα παγκοσμίας αποδοχής μουσικό ταλέντο.
Χθες, 24 Ιουνίου στο Θέατρο Γης, στην Θεσσαλονίκη, πραγματοποίησε την αποχαιρετιστήρια συναυλία της μετά από πενήντα χρόνια μουσικής σταδιοδρομίας, για να ολοκληρώσει έτσι την Παγκόσμια Αποχαιρετιστήρια Περιοδεία της. Μια περιοδεία που ξεκίνησε στα τέλη του 2004 και πέρασε από 128 πόλεις. Οι Θεσσαλονικείς τίμησαν με την παρουσία τους και αποχαιρέτησαν την Νάνα Μούσχουρη γεμίζοντας το Θέατρο (6000 άτομα) και όρθιοι χειροκροτώντας της έδωσαν την αγάπη τους και της έστειλαν ένα Αντίο Αγάπης και Ευγνωμοσύνης. Η νύχτα πλημμύρισε από μελωδίες νοσταλγικές σαν αυτές που μόνο δημιουργοί όπως ο Χατζιδάκις ,Ξαρχάκος μπορούν να συνθέτουν και από ποιητική ευδαιμονία μεγάλων στιχουργών όπως του Νικου Γκάτσου, Μούτση.

Πολίτικη Κουζίνα

"Στους σταθμούς των τραίνων ποτέ μην κοιτάς πίσω.
Είναι σαν να αφήνεις μια υπόσχεση"

.

Το μπλογκοπαίχνιδο έχει ως εξής…τρία ψέματα και μια αλήθεια….

1) Στο σχολείο δεν έκανα Ποτέ Σκονάκι…

2) Στα 16 μέθυσα με το καλύτερο Ουίσκι του κόσμου Jack Daniels ...

3) Ανέβηκα πέρυσι στα 2950 μέτρα υψόμετρο , με χιόνι ως το γόνατο ,
Οι χτύποι της καρδιάς μου έβγαιναν από τα μάτια μου…λιγοστό το οξυγόνο…

4) Είμαι περίπου 1,95 ύψος …..



Ευχαριστώ την συν-μπλόγκερ Roadartist για την πρόσκληση… και όποιος επιθυμεί μπορεί να παίξει...

Να δεις τι σου χω για μετά....

Το Ραντεβού

- ραντεβού στο ανάλγητο μίσος
- εντάξει. Θα σε βρω εκεί.
Το ρολόι σου πήγαινε πίσω.
Σε συνάντησα κάποια χρόνια μετά, τυχαία,
Στο σημείο μιας ασχημάτιστης ακόμα, άμορφης ανάγκης
Μάτια αδειανά. Ύφος γκρίζο.
Κανένα σοβαρό παράπτωμα παραφοράς-βιολογικής τουλάχιστον-
Μόνο κάτι σκαλοπάτια στο συγυρισμένο βλέμμα σου
Και μερικά,
Κρυμμένα βράδια πανικού,
Στην εσωτερική τσέπη του σακακιού σου
Δεν μου έδειξες. Φοβήθηκες. Έκανες λάθος.
Τα τοποθέτησες με επιμέλεια μεν, στην αριστερή τσέπη δε….
Μετρονόμος που πηγαινοερχόταν με αφοπλιστική ακρίβεια,
Προδίδοντας ειδική νοσταλγία.
Αρπάχτηκα από τους σωρούς των παλμών σου
-πολύ κοντά στην καρδιά, βλέπεις , και οι δικές μου αδυναμίες-
Τρομαγμένη, γύρισα να φύγω , να σωθώ,
Από κείνο που ανακάλυψα πως έκρυβε η αριστερή σου τσέπη..
Την αφρόντιστη, και λανθάνουσα επιστροφή στη συνάντησή μας
Τι τύχη κι αυτή! Σαν περιεχόμενο…

Χαριτίνη Ξύδη
ΤΟ ΡΑΜΦΟΣ…ποίηση
Εκδόσεις Κώδικας