Τα βήματά σου..

(απόσπασμα)



Οι Ήχοι, λέω, όταν πλαγιάσουν πολύ από τον άνεμο παύουν να

είναι ήχοι.

Γίνονται μικρά κορδόνια να μπορούν τα παιδιά να κρατούν

τα κόκκινα τους μπαλόνια στο Λόυνα Παρκ.

Να κρατούν το πλαστικό φορτηγάκι τους, καθώς τρέχουν

στο δρόμο..

Να συγκρατούν ένα παπούτσι επάνω στο πόδι καθώς

εκείνο βρίσκεται σε γρήγορο βηματισμό.

Κι εγώ πλάγιασα.



Ιωάννης Τσιουράκης

Vaya con dios - Je l'aime Je l'aime

Je l’aime...


Je l'aime je l'aime
Je ne sais pas pourquoi
Je l'aime je l'aime
Depuis toujours je crois
J'ai de la peine
Quand il est loin de moi
Je l'aime je l'aime
Mais il ne me voit pas

Il disait
Qu'il me voulait
Moi je croyais
Qu'il m'adorait

Τάσος Λειβαδίτης........Αλλά τα βράδια

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ το δέντρο που βρέχεται

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ ένα άστρο ή μ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου...
.Δος μου το χέρι σου..

Κάτω από τα δέντρα

Ξαποσταίναμε κάτω από τα δέντρα,

απλώναμε τις σκέψεις μας

και βάζαμε φωτιά με τα λόγια-

γιατί κάτω από τις σκιές των δέντρων

ο κόσμος γίνεται εύφλεκτος.

Με το τραγούδι των τζιτζικιών

τα όνειρά μας κατέβαιναν απ' τα ψηλά βουνά,

ξαπλώνονταν στα πόδια μας,

τα χαράζαμε στο χώμα με ψιλές βεργούλες.

Στη μικρή αυλακιά της ζωγραφιάς

το χώμα σκούραινε

κι άφηνε τη μυρωδιά της

θαμμένης βροχής να μιλήσει.

Ο καπνός των τσιγάρων μας

ήταν καπνός απ' τις κολλημένες αφίσες που κάποιος,

κάποτε έβαλε φωτιά

μια νύχτα στην Αριστοτέλους...

-τοίχοι φλεγόμενοι, κάτω απ' τα δέντρα,

κι η ζωή μας κολλημένη πάνω τους

να βρωμάει συνοικία.

Θοοδωρής Βοριάς

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.

Παίρνω φως απ' τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη

και μου λες πως σ' αρέσει.

Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους

κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.

Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει

σαν ανθός στο περβάζι.

Ένα σύννεφο είν' η καρδιά μου

κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.

Σ' αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει

με μικρή πολιτεία.

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης

Αφιερωμένο εξαιρετικά στην μικρή γλυκιά μου κορούλα,

που είναι ξετρελαμένη,ενθουσιασμένη αλλά ταυτόχρονα και λίγο μπερδεμένη γιατί την αγαπάνε δύο αγοράκια από την τάξη της...

ο πρώτος αγαπητικός ο Δούκας, την αγαπάει από πέρυσι της το είπε κρυφά σ'ένα διάλειμμα στην αυλή του σχολείου ενώ ο Δεύτερος ο Θοδωρής που κρυφά της άφησε μια ζωγραφιά στο θρανίο της την αγάπησε φέτος και της χάρισε ένα πλαστικό κίτρινο δαχτυλίδι..χαχα

Μην ανησυχείς παιδί μου,

Ν' Αγαπάς και τους δύο...!!

και έτσι θα τελειώσει το μπέρδεμα.

Ε ,και που είσαι μικρούλα...

θα λέμε τα μυστικά μας και όταν μεγαλώσεις , εντάξει ??

Τα δάκρυα που στα μάτια μας
θα δείτε
να αναβλύζουν
ποτέ μην τα
πιστέψετε
απελπισιάς σημάδια.

Υπόσχεση
είναι μοναχά
γι' άγώνα υπόσχεση

Α.Παναγούλης

Ηράκλειτος

Αν η ευτυχία ήταν οι σωματικές απολαύσεις, θα έπρεπε να λέμε ευτυχισμένα τα βόδια όταν βρίσκουν μπιζέλια για να φάνε.

Οι κακοί άνθρωποι , των αληθινών αντίδικοι.

Η έπαρση: διακοπή της προκοπής

Το καλύτερο για τους ανθρώπους δεν είναι να γινονται όσα θέλουν.

Κώστας Αξελός

Ο Ηράκλειτος και η Φιλοσοφία

Ομαρ Καγιάμ ΡΟΥΜΠΑΓΙΑΤ

Για φίλους περιόριζε τον ενθουσιασμό σου

Και μην απομακρύνεσαι από τον εαυτό σου

Κι αυτόν εδώ που ενόμιζες πως είναι στήριγμά σου

Μελέτα τον και πέρνα τον από το κόσκινό σου.

Ας περπατούν τα μυστικά μες στων τρελών τους τόπους

Κι ας είναι τα μυστήρια για τους ονειροκόπους.

Ζύγισε συ τα έργα σου και πρόσεχε τους άλλους.

Και φύλαγε τους πόθους σου απ'τους λεπτούς ανθρώπους

Rainer Maria Rilke

< Τα σονέττα προς τον Ορφέα >
Δεύτερος κύκλος
Ια



Αναπνοή , ώ ποίημα αόρατο!
Ανταλλαγή καθάρια , που ποτέ δεν παύει ανάμεσα
στο είναι μας και τις απέραντες εκτάσεις. Ένα αντίβαρο,
που, χάρις σ'αυτό, κατακτώ τον εαυτό μου ρυθμικά

Κύμα μοναδικό,που είμαι η θάλασσά του,
και θάλασσα, που, βαθμιαία, ογκούται.
Εσύ,απ'όλες τις πιθανές τις θάλασσες, η πλέον φειδωλή,
που κατακτάς το χώρο τον αφομοιώνεις.

Πόσες απ' τις απέραντες αυτές εκτάσεις
έχουν ήδη εισχωρήσει εντός μου! Άνεμοι
πλήθος είναι ,ωσάν δικοί μου γιοι.

Με αναγνωρίζεις σύ αέρα που βρίθεις από χώρους,
που ήσαν άλλοτε δικοί μου; σουν για μένα
ο λείος φλειός, η καμπύλη και των λόγων μου το φύλλωμα.
<